Η στένωση της αορτικής βαλβίδας αποτελεί τη συχνότερη επίκτητη βαλβιδική πάθηση της καρδιάς. Όταν είναι σοβαρού βαθμού προκαλεί συνήθως συμπτώματα δύσπνοιας, στηθάγχης ή λιποθυμικά/ συγκοπικά επεισόδια.

Η διαδερμική, διακαθετηριακή αντικατάσταση της αορτικής βαλβίδας (TAVI) είναι μια επεμβατική μέθοδος, η οποία εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το 2002. Στην αρχή η μέθοδος αυτή εφαρμοζόταν σε ασθενείς, για τους οποίους η αντικατάσταση της αορτικής βαλβίδας με την κλασική χειρουργική μέθοδο ήταν συνδεδεμένη με πολύ υψηλό εγχειρητικό ρίσκο.
Τα τελευταία χρόνια η παραπάνω μέθοδος έχει εξελιχθεί σε μεγάλο βαθμό (τόσο από τεχνικής απόψεως όσο και από άποψη της ποιότητας των τοποθετούμενων βαλβιδών) και πλέον εφαρμόζεται και σε ασθενείς ενδιαμέσου ή ακόμα και χαμηλού εγχειρητικου ρίσκου.

Στο 80-90% των περιπτώσεων η επέμβαση πραγματοποιείται διαμέσου της μηριαίας αρτηρίας. Σε περίπτωση που οι αρτηρίες της πυέλου έχουν υψηλού βαθμού στένωση εξαιτίας της οποίας η προώθηση της βαλβίδας προς την αορτή και την καρδιά δεν είναι δυνατή, τότε μπορούν να χρησιμοποιηθολυν εναλλακτικές οδοί, με πιο συνήθεις την υποκλείδιο αρτηρία ή διαμέσου μιας μικρής τομής στην κορυφή της αριστερής κοιλίας της καρδιάς (η τελευταία είναι χειρουργική μέθοδος).

Για τη διενέργεια της παραπάνω επέμβασης δεν απαιτείται γενική αναισθησία όπως επίσης δεν απαιτείται παύση της λειτουργίας της καρδιάς για την τοποθέτηση της καινούργιας βαλβίδας.

Μέσω ενός καθετήρα γίνεται η προώθηση της καινούργιας βαλβίδας από τη μηριαία αρτηρία στην καρδιά. Η βιολογική αυτή βαλβίδα είναι συνδεδεμένη-ραμμένη σε ένα μεταλλικό πλαίσιο (stent) και όταν φτάσει στο σημείο που πρέπει να τοποθετηθεί τότε εκπτύσεται και ωθεί την παλιά βαλβίδα στην άκρη.

Η μέθοδος αυτή είναι ελάχιστα επεμβατική και διαρκεί συνήθως περίπου 60-90 λεπτά.